تأثیر دو شیوه زندگی فعال و غیر فعال همراه با رژیم غذایی کنترل شده بر مقاومت انسولینی و سطوح سرمی آنزیم های ast و alt کبد زنان باردار

مقدمه: با توجه به اثرات مفید تأیید شده فعالیت بدنی در دوران بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی زندگی فعال و غیرفعال بر سطوح مقاومت به انسولین و آنزیم­های ast و alt کبدی زنان باردار سه ماهه دوم بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی80 زن باردار سه ماهه دوم شهرستان اصفهان انجام شد. افراد پس از تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه فعالیت بدنی دوران بارداری ppaq بر اساس سبک زندگی و انجام و عدم انجام پیاده­روی روزانه به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم و از نظر سطوح سرمی آنزیمهای ast و alt کبدی و میزان مقاومت به انسولین مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم­افزار آماری spss (نسخه 18) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: نتایج مطالعه نشان داد که سطح سرمی آنزیم ast کبدی در زنان باردار فعال که پیاده­روی روزانه داشتند به طور معنی­داری کمتر از زنان غیرفعال بود (018/0=p). ولی در میزان سطح alt (079/0=p) و مقاومت به انسولین (146/0=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه­گیری: فعالیت بدنی در دوران بارداری بر سطح سرمی آنزیم ast کبدی تأثیر دارد، ولی دلیل عدم معناداری سطوح آنزیم alt کبدی و مقاومت به انسولین را با توجه به بررسی متغیرهای کنترل می­توان پیاده­روی با سرعت آهسته، ساعات بی­تحرکی طولانی مدت (5/2±8/11) و خواب طولانی تر از استاندارد (00/2±9/9) بیان نمود.